سه نوع آرتریت بسته به فرم وجود دارد:

1. حاد: با تشکیل تک فرآیند التهابی در بافت های مفصل زانو مشخص می شود. در صورت وجود درد حاد اتفاق می افتد.
2. مزمن: دوره طولانی بیماری با دوره های بهبود و تشدید. در نتیجه التهاب طولانی مدت، پوشش درونی غضروف مفصلی به تدریج ضخیم می شود و منجر به تخریب کامل بافت غضروف می شود.
3. تحت حاد: فرم متوسطی از بیماری است که با آرتریت حاد و مزمن بسیار رایج است.

آرتریت زانو چیست؟:

تشخیص آرتریت یا آرتروز زانو یک کار بسیار دشوار است. گاهی اوقات برای جمع آوری یک تصویر بالینی کامل، لازم است به متخصص  مراجعه ومعاینه انجام شود.

برای تشخیص آرتریت، تعیین مرحله توسعه و علل ایجاد آن یک سری آزمایش انجام می شود.

• رادیوگرافی: به تعیین درجه تخریب ترک های اطراف مفصل که علت روند التهابی است کمک می کند.
• MRI  و CT  : پارگی  رباط ها و منیسک، شکستگی ها و ترک خوردگی بافت استخوانی، کانون تجمع اگزودا و ضخیم شدن تاندون را نشان می دهد.
• بررسی بیوشیمی خون: تشخیص پروسه های التهابی در بافت های مفصلی. با این تجزیه و تحلیل، شکل روماتوئید تشخیص داده می شود.
• بررسی بالینی خون: در مورد شاخص های اصلی مهم خون - پلاکت ها، لکوسیت ها، ESR و غیره صحبت می کند.
• معاینه رادیوایزوتوپ بافت استخوانی مفصل
• تجزیه و تحلیل ادرار
• بررسی وجود آنتی بادی علیه ویروس ها
• خراش دادن پوست: برای تعیین وجود پاتوژن های قارچی تعیین شده است

روش های درمان آرتریت زانو:

 طب سنتی:

1. کرایوتراپی (متابولیسم بافت را افزایش می دهد، درد را کاهش می دهد).
2. ماساژ، ژیمناستیک، آبرسانی، تحریک عضله قلب (جریان خون را بهبود می بخشد، از آتروفی جلوگیری می کند).
3. اشعه مادون قرمز، سونوگرافی، لیزر درمانی (از بین بردن فرآیند التهابی).
4. پلاسما فرزیس (اگر آرتریت عفونی یا روماتوئیدی رخ دهد اختصاص داده می شود)

جراحی:

1. آسپیراسیون، نصب زهکشی
2. نکروز کتومی: در این مورد، وجود مناطق نکروتیک گسترده در بافت مفصلی نشان داده شده است.
3. سینووکتومی:شامل حذف کیسه سینوویال است و اگر روش های محافظه کارانه موفق نباشد، تجویز می شود.
4. آرتروسکوپی (حذف بلورهای بزرگ نمک)